Podczas pobytu na weselu źle stanąłem i skręciłem staw skokowy. Przez 20 dni miałem nogę w gipsie. Rehabilitacja trwała niecałe 2 miesiące. Telefonicznie dostałem propozycję odszkodowania w wysokości 600 zł ale odmówiłem. Następnie dokumentacja trafiła do lekarza PZU. Stwierdził on jednak, że nie należy mi się nic. Autor: Gasińska Aleksandra. Data: 06-09-2012 r. Zarówno skręcenie jak i zwichnięcie to uszkodzenie stawu w wyniku urazu. Często ludzie mylą definicje obu tych urazów, dlatego warto znać znaczenie każdego z osobna. Mimo że mają parę cech wspólnych nie można pominąć ich odmiennych syndromów. Najczęściej spotykane są wśród Objawy zerwania więzadła pobocznego kolana. Dolegliwości, które towarzyszą zerwaniu więzadła pobocznego kolana, to: ból kolana, niestabilność stawu, obrzęk z boku kolana, krwiak, szpotawienie kolana w obciążeniu, nadmierne wyprostowanie („przeprost”) kolana w czasie chodzenia. Aby zdiagnozować zerwanie więzadła, lekarz Na marginesie dodam ze chodzi o moj wypadek - skrecenie stawu skokowego (21 X 08) - wyslalem cala wymagana dokumentacje oraz stawilem sie tez na komisji lekarskiej, no ale .Okres przedawnienia wynosi 3 lata i niektorych przypadkach nie od samego wypadku a od ostatniej decyzji. Uraz łąkotki (bocznej) (przyśrodkowej) w połączeniu z więzadłami (pobocznymi) (krzyżowymi) Sprawdź kod ICD-10 online na Welbi: S83 - Zwichnięcie, skręcenie i naderwanie stawów i więzadeł kolana. . Skręcenie to uraz, w którym dochodzi do przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Nieleczone bądź nieodpowiednio leczone skręcenie stawu skokowego może być przyczyną powstania niestabilności stawu oraz zmian następczych, takich jak uszkodzenie chrząstki stawowej czy zmiany zwyrodnieniowe stawu. Budowa i funkcje stawu skokowego Staw skokowy składa się ze stawu skokowego górnego oraz stawu skokowego dolnego. Staw skokowy górny, zwany również stawem skokowo-goleniowym, stanowi połączenie końców dalszych kości podudzia z kością skokową. Torebka stawowa przyczepia się do brzegów powierzchni stawowych, które wchodzą w skład stawu. Torebkę stawową po obu bokach wzmacniają więzadła: trójgraniaste, skokowo-strzałkowe przednie i tylne, piętowo-strzałkowe. W stawie skokowym górnym zachodzi ruch zginania grzbietowego oraz podeszwowego. Podczas wykonywania ruchów staw skokowy górny jest częściowo sprzężony ze stawem skokowym dolnym. Staw skokowy dolny jest utworzony przez powierzchnie stawowe kości skokowej, piętowej oraz łódkowej. Staw wzmacniają więzadła: POLECAMY skokowo-piętowe (przednie, tylne, boczne, przyśrodkowe oraz międzykostne), piętowo-łódkowo-podeszwowe, trójgraniaste, skokowo-łódkowe. Staw skokowy dolny odpowiada za ruchy odwracania i nawracania stopy. Podczas odwracania stopy brzeg przyśrodkowy unosi się, a boczny obniża. Natomiast w ruchu nawracania stopy brzeg boczny zostaje uniesiony z równoczesnym obniżeniem brzegu przyśrodkowego. W ruchach odwracania i nawracania stopy staw skokowy górny nie bierze udziału. Ruchy te są wykonywane tylko w stawie skokowym dolnym. Skręcenie To uraz, w którym dochodzi do przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Wskutek skręcenia uszkodzeniu ulegają części miękkie, takie jak torebka stawowa, więzadła i chrząstka stawowa. Skręcenie przebiega z rozerwaniem torebki stawowej oraz więzadeł, jednak bez przemieszczania powierzchni stawowych. Mechanizmy prowadzące do powstania urazu Mechanizm inwersji To połączenie ruchów zgięcia, przywiedzenia oraz supinacji. W tym mechanizmie uszkodzeniu ulegają więzadła boczne stawu skokowego (więzadło skokowo-strzałkowe przednie [ATFL] oraz więzadło strzałkowo-piętowe [CFL]). Uraz ten zdarza się najczęściej podczas biegu, zeskoku bądź poruszania się na nierównym podłożu. Mechanizm inwersji występuje znacznie częściej niż mechanizm ewersji. Mechanizm ewersji To połączenie ruchów wyprostu, odwiedzenia oraz pronacji. Jest to uszkodzenie stabilizatorów przyśrodkowych. W tym mechanizmie dochodzi głównie do uszkodzenia więzadła trójgraniastego. Izolowane rozerwanie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego Uszkodzenie tego typu powstaje w wyniku maksymalnego zgięcia grzbietowego stopy. Bloczek kości skokowej rozrywa więzadło (wysokie skręcenie stawu skokowego). W powyższych mechanizmach urazów siły działające na staw mogą być różne. Ważna jest więc odpowiednia ocena stopnia uszkodzenia, która umożliwi wdrożenie właściwego postępowania leczniczego; jest ono bardzo istotne. Stopnie uszkodzenia I – uszkodzenie polega na naciągnięciu torebki stawowej oraz więzadeł, bez cech niestabilności. Występują niewielkie dolegliwości bólowe, obrzęk oraz ograniczenie ruchomości; II – występuje rozerwanie torebki stawowej oraz przerwanie włókien kolagenowych w więzadłach. Pojawia się nieznaczna niestabilność, łatwo zauważalny obrzęk, ograniczenie ruchomości, a także charakterystyczna bolesność uciskowa; III – zaliczany jest do ciężkich uszkodzeń stawu skokowego. Dochodzi do rozerwania torebki stawowej oraz całkowitego przerwania ciągłości więzadeł. Występuje niestabilność stawowa, znaczny obrzęk, duże ograniczenie ruchu oraz bolesność. Objawy silny, ostry ból, zlokalizowany głównie po stronie bocznej stawu, tkliwość uciskowa w miejscu urazu, krwiak, zmniejszona ruchomość stawu, niestabilność stawu. Diagnozowanie skręcenia stawu skokowego Badanie podmiotowe. Szczegółowy wywiad z pacjentem – wywiad z pacjentem powinien być dokładny, uzyskane informacje mogą bowiem bardzo ułatwić dalszą diagnostykę. Wywiad powinien zakładać następujące pytania: W jakich okolicznościach doszło do skręcenia? Jaki czas upłynął od momentu kontuzji? Czy w ciągu 48 godzin od urazu pacjent był zdolny do samodzielnego chodzenia? Czy w przeszłości zdarzały się już tego typu kontuzje tej samej kończyny? Czy wdrożono jakiekolwiek postępowanie wobec kontuzjowanej kończyny? Badanie przedmiotowe Oględziny – oglądanie poprzedza zazwyczaj badania dodatkowe. Jego zastosowanie nie zawsze jest jednak konieczne. Podczas oglądania kontuzjowanej kończyny należy zwrócić uwagę na obecność potencjalnych deformacji, które mogą świadczyć o złamaniu, a także na obrzęk, jego lokalizację, zasięg oraz rozmiar. Informacje te mogą sugerować naderwanie bądź nawet zerwanie elementów aparatu więzadłowo-torebkowego stawu skokowego. Palpacja – czyli badanie dotykiem, jest próbą lokalizacji oraz oceny uszkodzeń poprzez dotyk. Ważnymi elementami podczas tego badania są: dolegliwości bólowe, zakres ruchu, siła mięśni. Testy funkcjonalne: Test szuflady przedniej – ocenia stan więzadła skokowo strzałkowego przedniego. Wykonanie: leżenie na plecach. Kończyna dolna badana lekko zgięta. Test polega na ustabilizowaniu przez terapeutę jedną ręką kości piszczelowej od strony przedniej i objęciu drugą ręką pięty. Następnie wykonuje się ruch stopą w stawie skokowym górnym w kierunku brzusznym, odbywający się wbrew oporowi ustabilizowanej kości piszczelowej. Jeżeli ruchomość stopy jest zwiększona w porównaniu do drugiej stopy, to wynik testu jest pozytywny, co oznacza niestabilność piszczelowo-skokową. Test wychylenia kości skokowej (talar tilt test) – służy do wykrycia potencjalnych uszkodzeń bądź zerwań więzadeł pobocznych. Wykonanie: leżenie na plecach. Terapeuta chwyta ręką za piętę pacjenta, drugą ręką stabilizuje podudzie w części dalszej. Podczas badania więzadeł kostki bocznej terapeuta wyczuwa palcami więzadło piętowo-strzałkowe i maksymalnie prostując stopę w stawie skokowym, doprowadza do jej supinacji poprzez ruch przywodzenia. Wynik testu jest dodatni przy obecnym wyraźnym rozwarciu stawu lub jeżeli różnica wychylenia kości skokowej jest większa niż 10° w porównaniu do drugiej kończyny dolnej. Podczas badania więzadła kostki przyśrodkowej terapeuta sprowadza stopę do pozycji pośredniej i wykonuje jej nawrócenie. Wynik jest pozytywny, jeżeli jest obecne wyraźne rozwarcie stawu bądź wychylenie kości skokowej. Test rotacji zewnętrznej (test Kleigera) – służy do wykrycia uszkodzeń więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Wykonanie: siad na brzegu stołu rehabilitacyjnego, tak by kończyny dolne były zwieszone. Terapeuta jedną ręką stabilizuje podudzie, chwytając je od przodu w części bliższej. Druga ręka wykonuje w tym czasie szybki, zdecydowany ruch rotacji zewnętrznej stopy. Ruch ten powoduje obrót kości skokowej wokół osi pionowej oraz napięcie włókien więzozrostu w wyniku jej napierania na obie kostki. Wynik jest pozytywny, jeżeli występuje ból na stronie przednio-bocznej stawu skokowo-goleniowego. Test wyciskania (squeeze test) – polega na ocenie obecności uszkodzenia więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Wykonanie: siad na brzegu stołu rehabilitacyjnego, tak by kończyny dolne były zwieszone. Terapeuta wykonuje kompresję od obocznej i przyśrodkowej strony goleni w połowie jej długości. Wynik jest pozytywny, jeżeli pojawi się ból na poziomie więzozrostu, mogący świadczyć o uszkodzeniu jego włókien. Wykazuje on jednak największą czułość przy poważniejszych uszkodzeniach. Badania dodatkowe: badanie USG – pozwala na ocenę poszczególnych elementów układu więzadłowo-torebkowego, ustalenie rozmiaru oraz lokalizacji krwiaka, wysięku, a także na ocenę stanu błony maziowej i więzozrostu piszczelowo-strzałkowego, rezonans magnetyczny – pozwala na ocenę stanu więzadeł oraz problemów chrzęstno-kostnych, tomografia komputerowa, badanie RTG. Postępowanie rehabilitacyjne Prawidłowa diagnoza jest ważnym elementem, który pozwala zaplanować odpowiednie leczenie. Rehabilitacja skręconego stawu jest zależna od wielu czynników, takich jak: wielkość obrażenia, wiek pacjenta, jego poziom aktywności fizycznej, powtarzalność skręcenia. Nieleczone bądź nieodpowiednio leczone skręcenie stawu skokowego może być przyczyną powstania niestabilności stawu oraz zmian następczych, takich jak uszkodzenie chrząstki stawowej czy zmiany zwyrodnieniowe stawu. Farmakoterapia Leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne należy przyjmować na początku okresu we wszystkich trzech stopniach urazu. Nieodłącznym elementem w mechanizmie skręcenia stawu skokowego jest rozwijający się stan zapalny. Stan zapalny uwalnia tzw. mediatory stanu zapalnego, które prowadzą do aktywacji bądź zahamowania wielu układów enzymatycznych, wtórnych przekaźników oraz elementów układu immunologicznego. Ich zadaniem jest eliminacja czynników szkodliwych oraz odbudowanie uszkodzonej tkanki. W niektórych przypadkach mediatory stanu zapalnego mogą wpływać na pogłębienie procesu zapalnego. Proces zapalny w stawach powoduje przerost błony maziowej, która w konsekwencji przedostaje się do jamy stawu tzw. łuszczki, przez co zostaje uszkodzona chrząstka oraz nasady kości. Zapalenie przechodzi dalej na tkankę łączną. Leki hamujące proces zapalny NLPZ wpływają na zahamowanie aktywności mediatorów stanu zapalnego z różną siłą. Spośród NLPZ najczęściej stosowanych podczas skręcenia stawu skokowego są pochodne kwasu indolooctowego i arylooctowego, do których zalicza się diklofenak bądź pochodne kwasu propionowego (ibuprofen, ketoprofen, naproksen). Terapia lekami przeciwkrzepliwymi, które wpływają na zahamowanie procesu krzepnięcia krwi oraz powstawania zakrzepów, jest konieczna w skręceniach stawu skokowego II i III stopnia, w których dochodzi do uszkodzenia torebki stawowej oraz powstania obrzęku. Najczęściej stosowanymi lekami są leki antytrombinowe. Ich przedstawicielem jest heparyna. Wykazuje ona działanie przeciwzapalne,... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź Niestabilny staw można porównać do masztu żaglowca. Stabilizowany jest on przez liny i, gdy jedna z lin jest luźniejsza, maszt traci równowagę. Podobnie jest ze stawem skokowym, który uległ do skręcenia stawu skokowego dochodzi podczas podwichnięcia stopy do środka tzw. inwersji. Uszkodzeniu ulegają więzadła po bocznej stronie stawu skokowego. Znacznie rzadziej dochodzi do uszkodzenia struktur tkankowych po stronie przyśrodkowej oraz więzozrostu stawu skokowego wymaga różnicowania czy jest to skręcenie z zerwaniem, nadciągnięciem więzadeł, torebki stawowej czy złamanie w obrębie kości stawu skokowego. Podczas złamania pacjent odczuwa bardzo silny ból uniemożliwiający obciążenie kończyny. W takiej sytuacji najlepiej zastosować zasadę z pierwszej pomocy czyli unieruchomienie, odciążenie, chłodzenie, można podać środek przeciwbólowy i udać się na ostry dyżur oceni czy trzeba wykonać np. dodatkowe badania obrazowe, jak zdjęcie RTG stopy czy USG i zaplanuje optymalny dla danego uszkodzenia sposób nawykowego skręcenia stawu skokowegoDo skręcenia stawu skokowego dochodzi głównie podczas aktywności fizycznej, takiej jak koszykówka, siatkówka, piłka nożna, taniec, balet czy bieg. Jednak do takiego urazu może nawet dojść podczas zwykłej wycieczki po górach, szczególnie, gdy podłoże jest nierówne, a mięśnie są już zmęczone i nie trzymają prawidłowo stopy. Do przyczyn należy również noszenie złego obuwia – za dużego, wychodzonego, niestabilizującego stopy. Na nawykowe skręcenie częściej narażone są osoby aktywne, u których brak w treningu ćwiczeń sensomotorycznych poprawiających stabilizację nawykowego skręcenia stawu skokowegoObjawami skręcenia są najczęściej ból i obrzęk stawu skokowego, w różnym stopniu pojawia się zasinienie skóry. Ból jest nasilany przez ruch naśladujący mechanizm urazu. Zazwyczaj ból pojawia się w miejscu urazu, ale może też promieniować na tkanki nawykowego skręcenia stawu skokowegoNajczęściej podczas skręceń stawu skokowego uszkadzają się więzadła po stronie bocznej – więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL) i skokowo-piętowe (CFL). Więzadła te pełnią funkcję stabilizatorów stopy i chronią przed nadmierną inwersją (stopa podwija się do środka). Ich uszkodzenie może być różnego stopnia, od naciągnięcia i „rozluźnienia” struktury, poprzez wydłużenie, aż do całkowitego zerwania. W opisie badań obrazowych, np. USG czy rezonansu, będzie to określone odpowiednio jako uszkodzenie/zerwanie I, II lub III stopień – naciągnięcie więzadeł bez ich przerwania, z niewielkim obrzękiem i zaburzeniem funkcjiII stopień – naderwanie więzadeł z obrzękiem, zaburzeniem funkcji i niewielką niestabilnościąIII stopień – całkowite zerwanie więzadeł (ATFL i CFL), masywny obrzęk, brak możliwości obciążenia kończyny i duża jest wizyta lekarska. Diagnozę skręconego stawu zacznie on od obejrzenia stopy – w rejonie kostki bocznej będzie widoczny obrzęk, mogą pojawić się wybroczyny, miejsce to będzie wyraźnie cieplejsze. W badaniu palpacyjnym pojawi się ból. Zalecane jest wykonanie badania RTG w celu wykluczenia złamania oraz USG, aby określić stopień uszkodzenia nawykowego skręcenia stawu skokowegoW fazie ostrej bezpośrednio po urazie zastosowanie znajduje zasada PRICES:Protection – ochrona stawu w stabilizatorze zapewnia prawidłowe warunki dla gojenia uszkodzonych więzadeł. Rzadkością są wskazania do założenia gipsu w „czystych” skręceniach stawu skokowego, tzn. takich bez uszkodzeń struktur – względny spokój jest wskazany, aby uszkodzone struktury goiły się prawidłowo. Należy unikać ruchów i czynności mogących zwiększać ból i obrzęk. Dozwolony jest bezbolesny zakres ruchu, najczęściej taki, na jaki pozwala założony stabilizator. Obciążanie nogi jest najczęściej dozwolone w stabilizatorze, do granicy bólu, ewentualnie w asyście kul – zimne okłady pozwolą na lepszą kontrolę bólu, obrzęku i wzmożonego napięcia mięśni. Koniecznie należy zawijać kostki lodu lub pakiety żelowe typu „cold pack” w ręcznik lub inny materiał przed przyłożeniem do nogi. Ich stosowanie bezpośrednio na skórę grozi odmrożeniami. Chłodzenie stosujemy 3-4x dziennie przez około – im szybciej po urazie założymy opatrunek uciskowy, np. z elastycznej opaski, tym mniejszy będzie obrzęk, a co za tym idzie mniejsze dolegliwości i większa szansa na szybsze – warto utrzymywać nogę uniesioną, ułatwiając odpływ krwi z nogi. Zmniejszy to obrzęk i poprawi – jako doleczanie może być stosowany taping lub odpowiednie stabilizatory. Następnie preferowaną formą leczenia jest rehabilitacja. Czas jej trwania zależy od stopnia uszkodzenia. Żeby była ona skuteczna, powinna być dobrana do stopnia uszkodzenia i aktualnego stanu pacjenta oraz zawierać ćwiczenia z elementami terapii manualnej stawu skokowego. Ponadto powinna być wynikiem całościowego spojrzenia na chorego, dzięki czemu terapeuta będzie leczył nie tylko skutki, ale znajdzie odgrywa kluczową rolę w procesie leczenia skręceń stawu skokowego. Jej główne cele to przywrócenie pełnego zakresu ruchów, zapewnienie bodźców dla prawidłowej przebudowy uszkodzonych więzadeł oraz poprawa stabilizacji mięśniowej kończyny. Należy pamiętać, że każde skręcenie zwiększa ryzyko wystąpienia kolejnych urazów tego samego typu. Podczas urazu skrętnego dochodzi do uszkodzenia nie tylko więzadeł, mięśni czy torebki stawowej, ale także uszkodzeniu ulegają receptory, które odpowiadają za prawidłową kontrolę napięcia mięśni stawu skokowego. Odzyskanie ich funkcji warunkuje prawidłowo prowadzona rehabilitacja. Bardzo ważne jest poprawa koordynacji pracy poszczególnych grup mięśniowych, a w dalszej perspektywie właśnie zmniejsza ryzyko wystąpienia kolejnych skręceń stawu. Szczególnie podczas pierwszego roku po urazie chory jest narażony na powtórne zwichnięcia. Zdarza się, że doprowadzenie do nawykowego zwichnięcia kostki, do jej niestabilności, jest wskazaniem do zabiegu operacyjnego rekonstrukcji i powikłania nawykowego skręcenia stawu skokowegoWiększość urazów skrętnych stawu skokowego ma dobre rokowanie, ponieważ udaje się je wyleczyć zachowawczo. Zabieg operacyjny musi być przeprowadzony, gdy doszło do uszkodzenia więzadeł III stopnia, ale zdarza się to powikłania urazów skrętnych stawu skokowego to:niestabilność stawów stopy, czyli wygojenie się więzadeł w pozycji wydłużonej. Część skręceń stawu skokowego może przekształcić się w przewlekłą niestabilność stawu skokowego. Na to powikłanie bardziej narażeni są pacjenci aktywni, u których już wcześniej doszło do skręcenia czy skręceń. Objawem jest uczucie niepewności i uciekania stawu, np. podczas aktywności sportowych, a czasem nawet przy zwykłym chodzeniu. Zbyt długie funkcjonowanie z niestabilnym stawem skokowym może prowadzić do jego uszkadzania, rozwoju zmian zwyrodnieniowych i w konsekwencji znacznego pogorszenia awulsyjne, czyli w okolicy przyczepu więzadełzłamania chrzęstno-kostne, które powstają w wyniku kompresji powierzchni stawowych, wewnątrz stawuzapalenia pochewek ścięgnistych mięśni, głównie mięśni strzałkowychkonflikt (cieśń) przednio-boczny, powstały w wyniku przerostu gojącej się tkankizrosty torebkowe, czyli nieprawidłowe gojenie się więzadełzespół zatoki stępu, czyli podrażnienie więzadeł międzykostnych i troczkówzerwanie, lub rozciągnięcie troczków mięśni strzałkowych, prowadzące do trzaskającej kostki – podwichnięcie ścięgien mięśni strzałkowychachillodynia, formy zapaleń ścięgna Achillesa wynikające z nieprawidłowej funkcji stopy w konsekwencji skręcenia kostkinaciągnięcie więzadeł stawów stępu, znajdujących się nieco dalej w kierunku palcówwolne ciała, fragmenty chrzęstne lub kostne w jamie stawowej, które pojawiły się w wyniku urazuneuralgia nerwu strzałkowego, czyli podrażnienie nerwu przez rozciągnięcieuszkodzenie więzozrostu strzałkowo-piszczelowegoLista możliwych powikłań jest długa, dlatego niezwykle ważne jest odpowiednie rozpoznanie i postępowanie. Praktyka kliniczna pokazuje, że kostka skręcona bez powikłań „leczy się sama”, czyli jeśli nam się udało i jest to niewielki uraz, to powinno być dobrze. Jeżeli tak nie jest i mimo upływu czasu nadal czujemy dyskomfort, wskazana jest wizyta u lekarza w celu uzyskania diagnozy i dalszych wskazówek. Czasami wskazane jest leczenie operacyjne – może ono dotyczyć zarówno bezpośredniego urazu skrętnego (uszkodzenie więzadeł III st.) jak i nawykowym skręceniom stawu skokowegoAby zapobiec nawykowym skręceniom stawu skokowego należy:przed każdym treningiem wykonać rozgrzewkę, rozgrzać każdy staw i wszystkie grupy mięśniregularnie stosować ćwiczenia stabilizujące mięśnie głębokie, ćwiczenia priopriocepcji i ćwiczenia na zmiennym podłożu, po to, by mięśnie stabilizowały staw skokowy podczas chodzenia czy biegania po nierównym podłożunosić odpowiednie obuwie, które stabilizuje stopępracować z istniejącymi wadami postawy i związaną z nimi nierównowagą mięśniowąw przypadku skręcenia stawu zastosować się do zasady PRICES, aby uniknąć powikłań, a w konsekwencji niestabilności stawu skokowegoPrzeczytaj także: Ćwiczenia na stopy i staw skokowy. Przykłady do wykonania w domuUrazy na wakacjach - domowe sposoby, leczenie. Jak rozróżniać uszkodzenia? napisał/a: gdej 2009-09-25 15:56 Witam dwa tygodnie temu skręciłam staw skokowy (w sumie to już trzeci raz), natychmiast duży obrzęk i duża bolesność, ruchomość palców bardzo ograniczona; na pogotowiu stwierdzili skręcenie i prawdopodobne naderwanie więzadeł, ale ze względu na dużą opuchliznę nie można było tego stwierdzić. Unieruchomiono staw w szynie gipsowej... w czasie wizyt kontrolnej lekarz właściwie potwierdził tamtą diagnozę, ale nie wiem co dalej, to znaczy jak długo (wersja optymistyczna) może trwać leczenie, co należy zrobić przy naderwanych więzadłąch, czy samo unieruchomienie wystarczy? napisał/a: Ania_204 2009-09-25 21:18 Witam. Widać,że staw jest podatny na skrecenia i zaczyna się niestabilność. By ocenić ewentualne uszkodzenia proponuję wykonać badanie usg stawu. Na chwilę obecną zimne okłady w celu zmniejszenia obrzęku oraz maść lub mobilat na zmniejszenie obrzęku również. W razie pytań zapraszam. napisał/a: gdej 2009-09-29 16:07 Bardzo dziękuję za odpowiedź. Moja noga ciągle jest unieruchomona w gipsie, dlatego wszelkie okłady trudno wykonalne, ale mam lekarstwa... Natomiast, nie wiem jaka jest procedura przy takich urazach, czy wystarczy samo unieruchomienie i naderwane więzadłą "naprawią się same", czy wykonuje się to zabiegowo, czy są to standartowe zabiegi, czy raczej trzeba szukać w prywatnych gabinetach... napisał/a: kordian1 2009-09-29 18:27 oprócz gipsu powinni jeszcze lekarze przepisać na czas noszenia gipsu zastrzyki przeciwzakrzepowe podskórne, przy naderwaniu więzadeł zazwyczaj stosuje się tylko opatrunki gipsowe dopiero przy ich zerwaniu wykonuje się rekonstrukcję więzadła. napisał/a: gdej 2009-09-30 10:34 DZIĘKUJĘ BARDZO ZA ODPOWIEDŹ co do zastrzyków, to oczywiście miałam napisał/a: kasia15021 2009-10-23 23:21 Moja córka /10 lat/ też miala zwichniecie stawu skokowego z naderwaniem nosila szyne gipsowa przez 3 tygodnie /zwichneła 2009 22 pazdziernika lekarz zdjął szyne i kazał isć do szkoły 26 pazdziernika 2009 r./ tylko że jest problem dziecko nie może chodzic na tej nie zażywała żadnych lekow w czasie tych trzech tygodni jedynie smarowałam tą nogę żelem wiem czy to jest normalne że ona nie może chodzic czy poprostu lekarz za wcześnie kazał zdjąć tą szyne napisał/a: kordian1 2009-10-23 23:30 może tak się zdarzyć, noga jeszcze nie jest przyzwyczajona do pełnego obciążania, teraz można zaopatrzyć córkę z stabilizator stawu skokowego, odwiedzić poradnię rehabilitacyjną i poprosić o skierowanie na fizykoterapię, lekarz powinien zlecić krioterapię (leczenie zimnem) i laser, po tym zestawieniu dolegliwości bólowe i ewentualna opuchlizna powinny zejść napisał/a: kasia15021 2009-10-23 23:55 Dziękuje za szybka nie zalecił NIC!!!! NIE KAZAŁ niczym smarować nie kazał kupować zadnego stabilizatora , nie skierował ani nie polecał zadnej rechabilitacji bo się go pytałam w końcu poszłam do specjalisty - poełniłam błąd ,ze nie poszłam prywatnie tylko na ubezpieczalnie . napisał/a: kordian1 2009-10-24 00:12 no niestety niektórzy lekarze potrafią być wredni, tak jak wspominałem wyżej rehabilitacja, fizykoterapia i stabilizator, gdyby się udało uzyskać jakiś wniosek na niego od ortopedy to jest refundacja nawet do 100% a jak nie to taki dobry kosztuje już około 60 zł, oczywiście w tej chwili zwolnienie z wychowania fizycznego obowiązkowo napisał/a: wojtek1122 2009-10-28 18:02 Witam Niedawno jakies 3 miesiące temu skręciłem staw skokowy, wczoraj na lekcji w-f grając w siatkówkę krzywo sobie stanołem na nodze która była wcześniej skręcona. Noge miałem spuchnietą i mnie bolała więc dzisiaj pojechałem do chilurga. Lekarz stwierdził ze staw nie jest skręcony tylko nadciągniety nawet nie zrobił przeswietlenia i nie założył mi szyny ani gipsu tylko zalecił okłady, gdy przyjechałem do domu zaczeła mnie bolec torebka stawowa. Czy to normale że boli mnie równiez torebka stawowa. napisał/a: PiteK 2009-10-28 20:23 Witajcie. Mam podobny problem. W niedzielę na szlaku górskim pod pełnym obciążeniem zwichnąłem nogę, koledzy pomogli zejść:). Dopiero dziś poszedłem do lekarza (wystraszyłem się gdyż pod kostką purpura się pojawiła). Lekarz stwierdził naderwanie wiązadła stawu skokowego II stopnia z wylewem krwawym, kazał oszczędzać nogę i smarować Reparil Gel , za tydzień jak zejdzie opuchlizna mam założyć stabilizator stawu. Czytam że w wielu przypadkach kończy się założeniem gipsu itp. zastanawiam się czy nie pójść do innego chirurga... szkoda nogi może coś doradzicie napisał/a: Ania_204 2009-10-28 20:57 W pierwszym jak i drugim przypadku wskazane jest usg stawu. Odpoczynek, wysokie ułożenie,zimne okłady i maść. Odpowiedzi Magdusia002 odpowiedział(a) o 23:27 Ja miałam skręconą i dostałam 2 % albo 3% i 100 zł 0 0 Uważasz, że ktoś się myli? lub Data postu: Posted on 16 maja 2020Skręcenie stawu skokowego statystycznie dotyka 1 na 10 000 mieszkańców Europy Zachodniej. Stanowi również 14-33% urazów doznawanych w sporcie, w rezultacie jest jedną z najczęstszych kontuzji. Staw skokowy tworzą dwa stawy- staw skokowy górny i staw skokowy dolny. Staw skokowy górny zbudowany jest z wklęsłej powierzchni stawowej- widełek kości piszczelowej i strzałkowej, oraz wypukłej- bloczka kości skokowej. Dolny staw skokowy tworzą powierzchnie stawowe kości skokowej, piętowej i łódkowatej. Aparat stabilizujący stawu skokowego dzieli się na czynny i bierny. Do stabilizatorów biernych zaliczamy: od strony bocznej więzadło strzałkowo- piętowe i więzadło strzałkowo- skokowe przednie i tylne. Od strony przyśrodkowej staw stabilizuje więzadło trójgraniaste. Dodatkową stabilność stawu zapewnia więzozrost piszczelowo- strzałkowy. W skład stabilizatorów czynnych wchodzą następujące mięśnie: piszczelowy przedni, trójgłowy łydki, strzałkowy długi i krótki oraz piszczelowy tylny. Zwykle wydaje się, że skręcenie stawu skokowego to błaha kontuzja. W istocie często ma ona dość poważny przebieg, i z racji na uszkodzenia uraz podzielono na trzy stopnie: Stopień I: łagodny. W wyniku urazu występuje naciągnięcie, lub częściowe uszkodzenie aparatu więzadłowego, który zachowuje całkowitą ciągłość. Powstaje niewielki obrzęk i bolesność. W rezultacie nadwyrężenia więzadeł powstaje niewielka utrata funkcji (przenoszenie ciężaru ciała czy bolesność w trakcie chodu) Stopień II: umiarkowany. Podobnie do stopnia I naciągnięcie więzadeł z zachowaniem ciągłości. Ból, obrzęk, oraz ograniczenie ruchomości stawu. W rezultacie urazu powstaje niestabilność funkcjonalna stawu. Chory może mieć problem z przenoszeniem ciężaru ciała. Stopień III: ciężki. Dochodzi do całkowitego przerwania ciągłości więzadeł lub więzadła. Duży krwiak, obrzęk oraz nadwrażliwość. Dodatkowo w stopniu tym mamy do czynienia ze znacznym ograniczeniem ruchu i brakiem możliwości przenoszenia ciężaru ciała. Na koniec warto wspomnieć, że w trakcie skręcenia inwersyjnego może dojść do awulsyjnego złamania podstawy V kości śródstopia. Z tego względu pacjenci u których okolica ta jest bolesna powinni mieć wykonane zdjęcie rtg w celu wykluczenia złamania. Skręcenie stawu skokowego- rehabilitacja Każdy stopień skręcenia cechuje się innym rodzajem uszkodzeń, dlatego ich rehabilitacja nieco się różni. Z uwagi na obszerność tematu przedstawimy przykładowy protokół dla stopnia I i II. 48 -72 godziny od urazu (faza ostra) – przede wszystkim stosowanie zasady PRICEMM, – kriokinetyka, – podawanie niesterydowych leków przeciwzapalnych, – jeżeli konieczne odciążenie kończyny (kule, but ortopedyczny). Kriokinetyka – naprzemienne stosowanie chłodzenia i aktywnego ruchu w stawie w bezbolesnym zakresie ruchu w celu redukcji obrzęku i zapobieganiu powstawania zrostów. 3 -7 dni(faza podostra) – mobilizacja tkanek miękkich, – kontynuacja aktywnego zgięcia podeszwowego i grzbietowego w stawie skokowogoleniowym, – stretching, – jazda na rowerze stacjonarnym, – stopniowe obciążanie (docisk), – ćwiczenia w wodzie (chodzenie, przysiady), – trening propriocepcji. 2 -4 tygodnie (faza kształtowania) – trening aerobowy, – stretching (zwłaszcza w staniu, w dwóch pozycjach), – w celu poprawy stabilności wzmacnianie mięśnia trójgłowego łydki, piszczelowego przedniego, piszczelowego tylnego, mięśni strzałkowych, – trening koncentryczny stabilizatorów czynnych, – wzmacnianie mięśni stabilizujących miednicę i tułów, – trening ekscentryczny stabilizatorów czynnych, – trening wielopłaszczyznowy propriocepcji. 4 -6 tygodni (faza powrotu do zdrowia) – trening interwałowy, hybrydowy, – stretching wielopłaszczyznowy, – intensywne ćwiczenia ekscentryczne stabilizatorów czynnych stawu skokowego, – trening na miękkim podłożu, – trening funkcjonalny, – bieg (z nagłą zmianą kierunku i zatrzymaniem), – trening pliometryczny. Rehabilitacja Gorzów Rejestracja pod numerem telefonu: 888 439 162, lub przez formularz kontaktowy Więcej informacji i cennik tutaj

ile zwolnienia na skrecenie stawu skokowego