Streptococcus pneumoniae to Gram(+) bakteria, określana jako dwoinka zapalenia płuc. Bakteria ta wywołuje jednak wiele zakażeń – nie tylko zapalenie płuc. Zakażenie streptokokami tego rodzaju dotyczy głównie małych dzieci i osób w podeszłym wieku, a zatem populacji z nieprawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym. Zakażenie kaliciwirusami - podsumowanie. Kaliciwirusy są powodem epidemii ostrego zapalenia żołądka i jelit u dzieci i osób dorosłych. Najczęściej występuje zakażenie wirusem Norwalk. Choroba objawia się nudnościami, wymiotami, bólami mięśni i głowy, stanem podgorączkowym, biegunką. Zwykle ma łagodny przebieg, leczenie jest Infekcje oddechowe wywołane wirusem RSV to najczęściej zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc. To groźne choroby szczególnie dla małych dzieci. Największe ryzyko zakażenia wirusem istnieje u wcześniaków, które ze względu na przedwczesne narodziny, nie mają odpowiednich przeciwciał. W tej grupie patogen może być odpowiedzialny za Bakteria może wywołać takie choroby jak zakażenie miejsca operowanego, ciężkie zapalenie płuc, zapalenie układu moczowego czy śmiertelnie groźną sepsę. Warto wiedzieć Nawet jeśli zostaniemy skolonizowani superbakterią, to prowadząc higieniczny tryb życia, nie biorąc niepotrzebnych leków, zwłaszcza antybiotyków, jesteśmy w Koronawirus SARS-CoV-2: nie wiemy, jakiego jest koloru. W mikroskopie elektronowym widoczny jest kształt i struktura koronawirusa, ale nie jego kolor. Wirus SARS-CoV-2 jest za mały, by odbijać światło, i dlatego nie wiemy, jakiego jest koloru. Obrazy uzyskiwane z mikroskopu elektronowego są czarno-białe, a kolory, jakie widzimy na Wirus czy bakteria? To nie takie proste Objawy infekcji dróg oddechowych są do siebie bardzo podobne. Zwykle towarzyszy im katar, kaszel, ból gardła, podwyższona temperatura i osłabienie, a o tym, z jakim typem infekcji mamy do czynienia, decydują niekiedy niuanse. Podpowiedzią jest też intensywność objawów oraz czas trwania infekcji. . Wirus czy bakteria, infekcja wirusowa czy bakteryjna? Za każdym razem, gdy zaczynamy chorować, zadajemy sobie takie pytania. Warto więc wiedzieć, jakie są różnice między wirusami i bakteriami i czym charakteryzuje się infekcja wirusowa i infekcja bakteryjna. Bowiem gdy dowiemy się, czy dotyka nas choroba wirusowa czy bakteryjna, można podjąć o wiele skuteczniejsze i właściwe leczenie. Co to jest wirus? Wirusy to mikroskopijne drobnoustroje, które nie są zaliczane do organizmów żywych. Wykazują pewne cechy takich istot, jak na przykład fakt, że są zbudowane z aminokwasów (białek). Ale jednocześnie nie mają, jak inne żywe organizmy, budowy komórkowej. Wirus składa się z cząsteczki DNA lub RNA, czyli kwasów nukleinowych, która otoczona jest tak zwanym kapsydem białkowym. Wirusy nie mogą namnażać się samodzielnie poza organizmami żywymi. W zależności od danego wirusa, może on przeżyć pewien czas poza organizmem gospodarza (którym może być człowiek, zwierzę, a nawet bakteria!), ale rozmnaża się tylko poprzez wykorzystanie żywych komórek organizmu, w którym bytuje, łącząc się z nimi. Infekcje wirusowe mogą dotyczyć całego organizmu człowieka. Charakterystycznymi chorobami wywoływanymi przez wirusy są: AIDS (wywołuje ją wirus HIV), grypa (wirus grypy), odra, świnka, różyczka, wirusowe zapalenie wątroby, wścieklizna. Jednak okazuje się, że także zwykłe przeziębienia to skutek działania wirusa, a nie bakterii. Wirus czy bakteria – co gorsze? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ale wiadome jest, że choroby wirusowe to taka grupa schorzeń, na które nie ma leków. Leczenie zazwyczaj jest wówczas objawowe, by złagodzić dolegliwości, ale z reguły nie ma terapii zwalczającej wirusy i zwykle to zakażony organizm musi „przechorować daną infekcję wirusową. Korzyścią z tej sytuacji jest fakt, że organizm mając już raz kontakt z danym wirusem w znacznej mierze się na niego uodparnia. Dlatego kolejne wtargnięcie tego wirusa do organizmu może już nie powodować choroby albo też taka infekcja wirusowa może trwać dużo krócej oraz mieć łagodniejszy przebieg. Choć nie ma lekarstw na choroby wirusowe, to jednym ze sposobów chronienia się przed wirusami są szczepionki. Co to są bakterie? Bakteria a wirus – te mikroorganizmy różnią się wieloma cechami. Zacznijmy od podkreślenia, że w przeciwieństwie do wirusów są to żywe mikroorganizmy, posiadające budowę komórkową. Skoro mowa o tym, jak są zbudowane bakterie – to warto wiedzieć, że w porównaniu do wirusa bakteria jest bardziej złożona. Posiada ścianę komórkową i wyrastającą z niej rzęskę służącą do poruszania się. Wewnątrz ściany komórkowej znajduje się błona komórkowa, a w otaczanej przez nią cytoplazmie zawieszone są takie elementy, jak rybosomy, mezosomy i nukleoid zawierający DNA bakterii. Bakteria może żyć samodzielnie poza organizmem gospodarza, bakterie mogą też się łączyć w większe kolonie. To jedne z najważniejszych elementów odróżniających bakterie a mogą oddziaływać na człowieka pozytywnie i negatywnie, na przykład są one bardzo istotne dla zdrowia jako element mikrobioty jelitowej. Jednak jeśli do organizmu dostaną się patogenne bakterie i zaczną się namnażać, może się rozwinąć infekcja bakteryjna. Do najpopularniejszych tego rodzaju chorób należą zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha, angina, „klątwa faraona”. Czym się różni wirus od bakterii? Wirus a bakteria – podsumowując cechy obu tych rodzajów mikroorganizmów, można powiedzieć, że głównie różnice między nimi zauważa się w budowie i sposobie działania. W kolejnych akapitach okaże się, że także leczenie infekcji bakteryjnej i infekcji wirusowej wygląda inaczej. Wirusy nie są zaliczane do żywych organizmów, potrzebują gospodarza do namnażania się. Mają prostszą budowę od bakterii. Plusem jest fakt, że organizm człowieka może uodparniać się na wirusy po zetknięciu z nimi. Bakterie są bardziej złożone pod względem budowy i mogą funkcjonować samodzielnie. Infekcja wirusowa a bakteryjna Wirusy i bakterie znajdują się cały czas w organizmie człowieka i na ciele. Jednak sprawny układ odpornościowy sprawia, że dana liczba i rodzaje tych mikroorganizmów zwykle nie powodują rozwoju choroby. Gdy jednak nasza odporność zostanie zachwiana, może dojść do rozwoju różnych dolegliwości. Infekcja wirusowa charakteryzuje się zwykle łagodniejszym początkiem i wolniejszym rozwojem. Jest krótsza, niż infekcja bakteryjna. Kaszel suchy, gorączka i ból gardła to podstawowe cechy infekcji wirusowej. Zaś infekcja bakteryjna ma bardziej ostry przebieg, nierzadko towarzyszy jej gorączka, kaszel jest zazwyczaj mokry, chorobie towarzyszy powiększenie węzłów chłonnych. Nierzadko infekcja wirusowa przekształca się w bakteryjną średnio po 3 dniach trwania i w sytuacji, gdy nie dbamy o złagodzenie jej przebiegu np. lekami działającymi objawowo i pozostaniem w domu na czas choroby. Choroby wywołane przez bakterie i wirusy Wspomnieliśmy już kilka chorób wywołanych przez wirusy i bakterie, ale warto je przypomnieć i zapamiętać. Infekcje wirusowe to przeziębienie i grypa, zaś mogą się one przekształcić w anginę, zapalenie ucha czy zakażenie dróg moczowych, które już należą do infekcji bakteryjnych. Także typowe choroby wieku dziecięcego, jak odra, świnka, różyczka, ospa – to infekcje wirusowe. Antybiotyk na wirusy czy bakterie? Antybiotyk podaje się tylko i wyłącznie w przypadku wystąpienia infekcji bakteryjnej. Podawanie go na infekcję wirusową nie tylko nie złagodzi choroby, ale może też dodatkowo osłabić układ odpornościowy poprzez niszczenie dobroczynnych bakterii kolonizujących układ pokarmowy człowieka. Znaczącym problemem, z jakim obecnie zmaga się służba zdrowia jest antybiotykoodporność. To sytuacja, w której w przypadku infekcji bakteryjnej podawanie antybiotyku nie powoduje złagodzenia czy cofnięcia choroby, ponieważ bakterie są uodpornione na jego działanie. To wynik między innymi częstego podawania antybiotyków w przypadkach infekcji wirusowych. Zapamiętajmy, że choroby wirusowe zazwyczaj polegają na leczeniu objawowym, a sposobem na uchronienie się przed nimi są szczepionki. Przygotowywanie leków na infekcje wirusowe jest o tyle trudne, że wirusy bardzo często mutują, stając się odporne na dany środek farmakologiczny i wymusza to opracowywanie kolejnego leku. W okresach obniżonej odporności warto dbać o regenerację organizmu, nie przemęczać go, nie wystawiać na ryzykowne sytuacje, jak np. uczestnictwo w wydarzeniach skupiających duże rzesze ludzi. Pamiętajmy także o regularnym i dokładnym myciu rąk. Źródła: [dostęp dn. r.]Moore MD, Jaykus LA. Virus-Bacteria Interactions: Implications and Potential for the Applied and Agricultural Sciences. Viruses. 2018;10(2):61. Szymanski CM, Schnaar RL, Aebi M. Bacterial and Viral Infections. 2017. In: Varki A, Cummings RD, Esko JD, et al., editors. Essentials of Glycobiology [Internet]. 3rd edition. Cold Spring Harbor (NY): Cold Spring Harbor Laboratory Press; 2015-2017. Chapter 42. Nuutila, Jari; Lilius, Esa-Matti: Distinction between bacterial and viral infections. Curr Opin Infect Dis. 2007 Jun;20(3):304-10.. Data aktualizacji: 23 listopada 2021 Decyzja o leczeniu antybiotykami powinna być zawsze uzasadniona. Ocena objawów i wyniki badań, szczególnie poziomu białka CRP pozwolą na rozpoznanie podłoża infekcji. Należy pamiętać, że antybiotyki zwalczają infekcje spowodowane przez bakterie, nie leczą natomiast chorób wirusowych! Decyzja o podjęciu antybiotykoterapii powinna być poprzedzona testem CRP. Artykuł promocyjny Antybiotyk? Zatrzymaj się na chwilę! Szerokie grono specjalistów w ramach Narodowego Programu Ochrony Antybiotyków prowadzi kampanię, która ma zniechęcić lekarzy do pochopnego przepisywania tej grupy leków. Ma na celu również uświadamianie samych pacjentów, że antybiotyk nie jest "doskonałym lekiem na wszystko". Wiadomo, że to wirusy są główną przyczyną zakażeń górnych dróg oddechowych! Trzeba pamiętać, że 80% ostrych zakażeń układu oddechowego (bez względu na wiek chorego) jest spowodowana infekcjami wirusowymi, których nie wyleczymy antybiotykiem. Niestety statystyki są zatrważające - nagminnie przyjmujemy antybiotyki z powodu chorób wirusowych (przeziębienie, ból gardła, grypa, kaszel o nieustalonej przyczynie), w których przypadku podanie ich jest bezcelowe i niepotrzebne. Czy antybiotyki szkodzą? Nagminne stosowanie antybiotyków pociąga za sobą poważne konsekwencje. Antybiotykooporność - to powód numer jeden, lawinowo rośnie selekcja opornych na znane nam antybiotyki szczepów bakteryjnych wśród patogenów. Jednym słowem - dostępne teraz antybiotyki mogą w niedalekiej przyszłości być nieskuteczne w walce z bakteriami. Powikłania zdrowotne - stosowanie antybiotyku bez wskazań może powodować poważne powikłania - zwłaszcza ze strony przewodu pokarmowego: niszczenie fizjologicznej flory bakteryjnej, biegunka, zapalenie jelit czy wstrząs anafilaktyczny. Badanie CRP ‘złoty standard’ - kiedy zrobić test? Białko CRP pojawiające się we krwi jest jednym z najbardziej czułych czynników ostrej fazy (odpowiedź organizmu na działanie niekorzystnych czynników, takich jak: zakażenie, zapalenie, uraz, proces nowotworowy czy niedokrwienie tkanek). Pamiętaj! Oznaczanie stężenia CRP służy do wykrywania stanów zapalnych i pomaga w różnicowaniu podłoża infekcji. Jest to niezwykle istotne podczas podjęcia decyzji o stosowaniu antybiotyków. Przyjmuje się, że prawidłowe stężenie CRP u ludzi zdrowych nie powinno przekraczać 5 mg/l. W infekcjach bakteryjnych jego stężenie może wzrastać do ponad 100 mg/l! Test CRP warto wykonać w przypadku: l Zakażenia dróg oddechowych - układ oddechowy zarówno u dzieci jak i dorosłych, jest najbardziej narażony na kontakt ze światem zewnętrznym. l Infekcji u dzieci - wykonywanie testów CRP we wczesnym wykrywaniu infekcji bakteryjnych u dzieci, oszczędza cierpienia najmłodszym pacjentom. Zauważyłeś objawy zakażenia dróg oddechowych lub odczuwasz typowe objawy grypy lub przeziębienia? Zanim sięgniesz po antybiotyk. Wykonaj test CRP – sprawdź to działa! Dziś już mamy alternatywę do badań laboratoryjnych – profesjonalne testy CRP, które są odpowiedzią na rosnącą świadomość pacjentów w zakresie antybiotykoterapii. Profesjonalne testy CRP mogą być wykonywane w czasie rzeczywistym co zdecydowanie zwiększa wartość badania, a wykonanie tego typu badania zdecydowanie optymalizuje czas i zwiększa komfort pacjenta. Wykonanie badania tą metodą daje w ciągu kilku minut wynik poziomu CRP w krwi włośniczkowej pobranej z palca. Badanie CRP można wykonać również prywatnie w laboratorium medycznym. Zdarza się, że przepisze je lekarz rodzinny działający w ramach funduszu zdrowia. Wówczas należy oddać krew do badań. Na wynik trzeba czekać, co powoduje zmniejszenie użyteczności parametru CRP, który powinien być wykonany w jak najkrótszym czasie. Najlepiej bezpośrednio podczas wizyty u lekarza lub samodzielnie przez pacjenta. Zanim kupisz test w aptece sprawdź jego jakość! Szybkie półilościowe testy CRP są powszechnie stosowane do diagnostyki zakażeń noworodków, dzieci i dorosłych w wielu krajach europejskich, szczególnie skandynawskich - dzięki czemu znajdują się one wśród krajów o najmniejszym zużyciu antybiotyków na świecie. Przy wyborze Testu CRP należy zwrócić szczególną uwagę na: Zakres oznaczania CRP - domowy test CRP nie różni się sposobem wykonania badania od szybkich testów używanych w laboratorium. Dlatego tak jak profesjonalne testy, powinien oznaczać szeroki zakres stężeń w przedziale co najmniej od 10 do 100 mg/l lub szerszym. Im niższa wartość początkowa, tym bardziej czuły test. Przedziały stężeń - w teście półilościowym wynik CRP zostaje umieszczony w pewnym przedziale stężeń. Im więcej przedziałów tym dokładniejszy wynik. Najlepsze testy, zarówno profesjonalne jak i do użytku domowego posiadają 4 zakresy stężeń. Takie zakresy są również dostosowane do zaleceń i rekomendacji lekarzy. Gwarancja jakości - pamiętaj, każdy wyrób medyczny musi posiadać odpowiednie certyfikaty. Na terenie UE gwarancją najwyższej jakości jest numer CE - nadawany przez Europejskie Jednostki Notyfikowane. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! W ostatnich miesiącach temat wirusów i bakterii stał się wyjątkowo popularny. Nic dziwnego, zważywszy na to, że mamy pandemię koronawirusa SARS-CoV-2, powodującego chorobę COVID-19. Warto zatem wiedzieć, o czym dokładnie mówimy, kiedy chodzi o wirusy oraz bakterie. Czym się różnią wirusy od bakterii? Co z tych odmienności wynika? Na przykład, dlaczego antybiotyki są zabójcze dla bakterii, ale nie działają na wirusy? Czy wirusy i bakterie mogą między sobą konkurować? Czy wirusy atakują bakterie albo czy bakterie infekują wirusy? Bakteria a wirus – czym się różnią? Najważniejsza różnica między wirusami i bakteriami dotyczy żywotności. Bakterie są żywymi organizmami (mikroorganizmami) w pełnym tego sformułowania znaczeniu. Mają swoje komórki, własny metabolizm, replikują się same z siebie, ewoluują. Tymczasem wirusy uznawane są za „półżywe” i określa się je raczej jako cząsteczki zakaźne lub molekularne pasożyty niż organizmy, pomimo tego, że dla uproszczenia i praktyczności wchodzą zwykle w skład zbioru o nazwie „mikroorganizmy” czy „drobnoustroje”. Fundamentalnie bakterie są zatem żywe, a wirusy „tylko” są jednostkami biologicznymi. Te ostatnie mogą się namnażać i ewoluować jedynie w komórkach gospodarza. Nie posiadają swoich komórek ani własnego aparatu molekularnego. Wirusy mogą się różnić między sobą budową, jednak u podstaw są i tak podobne. W stanie wolnym (poza organizmem gospodarza wirusy nazywamy wirionami) mają płaszcz białkowy, określany kapsydem, a czasem także otoczkę białkowo-lipidową (tak jak w przypadku koronawirusa SARS-CoV-2). Wirusy bakteryjne (bakteriofagi) dodatkowo posiadają specyficzne struktury, przypominające wyglądem „nogi robotów z kosmosu”. Są nimi kołnierz, tuba, płytka podstawowa i odchodzące od niej włókna, widoczne na schemacie, dwa akapity niżej. Bakteriofagi przylegające do ściany komórkowej bakterii na obrazie z mikroskopu elektronowego. Za: dr Graham Beards Bakterie natomiast posiadają ścianę komórkową, błonę komórkową, cytoplazmę, własny aparat molekularny do przeprowadzania procesów metabolicznych i replikacji, w tym chromosom bakteryjny (genofor), plazmid (dodatkowa pętla DNA z genami kodującymi białka potrzebne bakteriom do przetrwania w określonym środowisku) i rybosomy. Mogą mieć elementy pozwalające im na poruszanie się. Różnice w budowie skutkują też odmiennymi rozmiarami. Wirusy są z reguły o wiele mniejsze od bakterii, a ich średnica podawana jest zazwyczaj w nanometrach (nm), podczas gdy średnica bakterii w mikrometrach (μm). Nie znaczy to, że nie ma wyjątków, gdyż znane są wirusy gigantyczne, wielkością dorastające bakteriom. Z reguły jednak wirusy można obejrzeć jedynie pod mikroskopem elektronowym, podczas gdy bakterie widoczne są już pod mikroskopem optycznym z mocnym powiększeniem. Kolejna cecha dzieląca wirusy i bakterie to rodzaj, budowa i wielkość genomu, czyli materiału genetycznego. Wirusy mogą mieć RNA zamiast DNA – znane są i wirusy RNA i wirusy DNA. Niektóre wirusy RNA (retrowirusy) mogą przeprowadzać w komórkach gospodarza odwrotną transkrypcję, czyli przepisanie RNA na DNA, co u bakterii czy komórek jądrowych (w tym człowieka) nie zachodzi, lub od razu przechodzić do syntezy swoich białek, wykorzystując rybosomy gospodarza. U nas i u bakterii miejsce ma zwykła transkrypcja, a więc zmiana DNA na RNA. Genom wirusów może być i ciągły i „zamknięty” w pętelkę (kolisty), a genom bakterii jest kolisty (zarówno ten główny, jak i plazmidowy, choć są znane wyjątki). Schemat budowy bakteriofaga. Za: Maksim, Wikimedia, z późn. zm. Wirusy i bakterie – jakie są dalsze podobieństwa i różnice? Wirusy posiadają z reguły znacznie mniej genów niż bakterie – czasem nawet tylko dwa. Bakterie muszą mieć bowiem sekwencje kodujące białka do przeprowadzania procesów metabolicznych i tworzenia aparatu replikacyjnego, podczas gdy wirusy ich nie mają. Znane są mimo to wyjątki – wirusy należące do rodziny pandorawirusów (np. Pandoravirus salinus czy Pandoravirus dulcis) mogą mieć nawet od około 1500 do około 2500 genów. Ich gospodarzami są inne mikroorganizmy – ameby. Wirusy oprócz wspomnianych elementów budowy mogą zawierać jeszcze enzymy, czynniki transkrypcyjne czy białka utrudniające lub udaremniające odpowiedź immunologiczną atakowanego organizmu. Wirusy są zdolne do infekowania wszelkich form życia. Mogą zakażać bakterie (w tym cyjanobakterie, sinice) i archeany, protisty (pierwotniaki, glony), grzyby, rośliny i zwierzęta. Bakterie z kolei atakują większe od siebie organizmy, takie jak protisty, grzyby, rośliny i zwierzęta. Bakterie nie zakażają wirusów, co podkreślam dlatego, że niedawno TVP, Gazeta Polska, Gospodarka Morska oraz Polskie Radio opublikowały teksty z informacjami o „bakteriach wirusów”, tak jakby bakterie atakowały wirusy lub jakby wirusy były jakimiś podjednostkami bakteryjnymi. Nowa książka popularnonaukowa o epidemiach i nie tylko W kontekście ekologicznym warto wiedzieć, że wirusy są bardziej wszechobecne nawet od bakterii – znajdują się we wszelkich środowiskach i pełnią w nich istotną rolę regulacyjną. W ekosystemach głębinowych są przyczyną śmierci do około 80% bakterii. Dzięki nim możliwe jest więc uwalnianie znacznych ilości węgla, które pozwalają funkcjonować przydennej sieci troficznej. To samo dzieje się w innych miejscach – wirusy uśmiercają liczne organizmy, przywracając zawartą w nich materię środowisku. Wobec tego pomimo iż wirusy nie są organizmami żywymi, często wlicza się je w ujęciu ekologicznym do biomasy. Różnic i podobieństw pomiędzy wirusami i bakteriami jest znacznie więcej. Te, które dotychczas opisałem można uznać za najważniejsze zarówno w kontekście biologicznym jak i epidemiologicznym. Jest jednak jeszcze jedna rzecz, o której chciałbym wspomnieć. Ludzki genom zawiera około 8% sekwencji wirusowych. Wynika to z faktu, że wirusy mogą dostać się do komórek płciowych (plemników lub oocytów) i zostać przekazane następnemu pokoleniu. Od bakterii mamy jednak coś dużo bardziej fundamentalnego – mitochondria. Organella te wyewoluowały z bakterii, z którymi eukarionty (komórki jądrowe) dawno temu weszły w symbiozę i zaczęły dziedziczyć je wraz z cytoplazmą. Wirusy SARS-CoV-2. Za: Lan, Jun, Zhou i wsp., Nature Czemu antybiotyki nie działają na wirusy? Antybiotyki mogą działać różnie. Najczęściej blokują syntezę ściany komórkowej, powodują jej dziurawienie, hamują odczytywanie i replikację materiału genetycznego bakterii i jej podziały. Już w tym momencie widać, że antybiotyk nie bardzo ma jak zadziałać na wirusa, gdyż ten nie posiada ściany komórkowej ani własnego aparatu molekularnego. Leki antybiotyczne powodują uszkodzenia elementów i mechanizmów obecnych u bakterii, ale nie u wirusów, dlatego na nie nie działają. Efekty leków antywirusowych opierają się na utrudnianiu wirusowi przylegania do komórek i wnikania do nich, jak również zaburzaniu ich cyklu replikacyjnego. Prowadzenie bloga naukowego wymaga ponoszenia kosztów. Merytoryczne przygotowanie do napisania artykułu to często godziny czytania podręczników i publikacji. Zdecydowałem się więc stworzyć profil na Patronite, gdzie w prosty sposób można ustawić comiesięczne wpłaty na rozwój bloga. Dzięki temu może on funkcjonować i będzie lepiej się rozwijać. Pięć lub dziesięć złotych miesięcznie nie jest dla jednej osoby dużą kwotą, ale przy wsparciu wielu staje się realnym, finansowym patronatem bloga, dzięki któremu mogę poświęcać więcej czasu na pisanie artykułów. Jadwiga Baj. „Mikrobiologia”. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2018. Anna Goździcka-Józefiak. Wirusologia. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2019. Coghlan, Andy. „My so-called viral life: is discovery new life form?.” (2013). Philippe, Nadège, et al. „Pandoraviruses: amoeba viruses with genomes up to Mb reaching that of parasitic eukaryotes.” Science (2013). Hunter, Philip. „Massing life.” EMBO reports (2010). Lan, Jun, et al. „Structure of the SARS-CoV-2 spike receptor-binding domain bound to the ACE2 receptor.” Nature (2020). Tagi: Jak informują badacze na łamach czasopisma "Science Translational Medicine" opracowany przez nich test wykrywający infekcje wykazał w badaniach 87-proc. skuteczność. Obecnie trwają prace nad jego praktycznym wykorzystaniem. Jak donosi radio RMF FM, test pokazuje, w jaki sposób na infekcje reaguje organizm samego pacjenta. W tej reakcji pośredniczy mechanizm ekspresji genów, czyli schemat w jakim aktywność niektórych genów jest włączana lub wyłączana. Zespół naukowców z Północnej Karoliny opracował tak zwane sygnatury genowe, to znaczy listy genów, których aktywność jest włączana i wyłączana w związku z wniknięciem do organizmu konkretnych wirusów czy bakterii. W ten sposób otwarto drogę do rozpoznania źródła infekcji na podstawie testu genetycznego, do którego wystarczy kropla krwi. Skuteczność tej metody badano w testach prowadzonych na ponad 300 osobach, przechodzących infekcje wirusami grypy, rinowirusami wywołującymi przeziębienia i stany zapalne dróg oddechowych, albo różnymi szczepami paciorkowców. Więcej: Dowiedz się więcej na temat: Strona główna Blog Infekcje i odporność Wirus czy bakteria? Jak rozpoznać rodzaj infekcji? Wiedząc już, ze antybiotyków nie należy przyjmować „od tak”, same nasuwają się pytania, jak poznać, czy dręcząca nas dolegliwość to wirus czy bakteria oraz czy dany antybiotyk zadziała (skoro mają takie wąskie spektrum działania). Może znajdzie się na te pytania odpowiedź! Praca farmaceuty to ciągłe szukanie i rozwój. Na naszej stronie wykorzystujemy pliki „cookies” oraz podobne technologie w celu realizacji usług, dostosowania serwisu do indywidualnych preferencji użytkowników oraz w celach statystycznych i reklamowych (zgodnie z Polityką Prywatności). Możesz zawsze wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach przeglądarki. Korzystanie z naszego serwisu bez zmiany ustawień przeglądarki oznacza, że cookies będą zapisane w pamięci urządzenia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Prywatności i Regulaminie Strony. Każdy użytkownik sieci Internet wyświetlający za pomocą przeglądarki internetowej Stronę Internetową Apteki zobowiązuje się do przestrzegania Regulaminu Strony Akceptuj

wirus czy bakteria co gorsze